Ofiara przemocy

 Spłoszona i zraniona jak zwierzę
 O sierści pozlepianej krwią
 O twarzy tak często zastygłej
W grymasie przerażenia
 Błaga niemo: "Zabierzcie mnie stąd!"
Biedna, myśli, że ratunku nie ma.


Mówili: O ratunek prosiła
Żałosnym głosem pisklęcia
Kiedy powinna była zaśpiewać
Dojrzałym altem łabędzia.

Wepchnęli ją do nie tego gniazda, mówili;
Czyż nie było po chrześcijańsku
Nauczyć ptaszka, by zbyt głośno nie kwilił?

Dzień po dniu więc wypełniała
Stosując się do cudzych wskazówek
Zamknąwszy umysł, w milczeniu cierpiała.

Aż cisza ogarnęła
Całe niewinne, młode ciało
Dziewczyny o sarnich oczach
I ptaszęcym głosie
Gdy stanęła nad wodami Tamizy
Rozpościerając ramiona w ostatnim locie