Na granicy światów

My, rozgorączkowani podróżnicy

uzbrojeni zaledwie w pióro

i własne myśli

Wędrujemy

na granicy światów

tak piękni i czyści;

Półżyjąc,

a zarazem żyjąc podwójnie;

kreślimy obrazy,

z pozoru niespójne;

I choć wiemy,

że przyszło nam stąpać

po jałowej ziemi;

której zupełnie oswoić

nam (nigdy?) nie będzie dane;

W tej mglistej krainie

pozostaniemy.

Póki ostatni nie wsiąknie atrament...

O pokrewieństwie dusz

Dzieli nas ćwierćwiecze

Fizycznie

Jednak nasze dusze

Są rówieśniczkami

Odkryłam to po raz pierwszy

Gdy usłyszałam Twoją grę

Tak jakby w sali był tylko

Fortepian i Ty

Odkryłam to po raz drugi

Gdy spytałam o Twoją

Definicję szczęścia

A Ty naszkicowałeś siebie

Wznoszącego białą flagę

Wśród własnoręcznie 

Ożywionej martwej natury

Prawie nie rozmawiamy

A jednak odkrywam to

Codziennie na nowo

W rwanych gestach

I pokątnych spojrzeniach

Zwątpiłam

Upadłszy na kolana

Z ręką na piersi

Czy jesteś wciąż moim Bogiem?

         Wątpię.

Pokuta nieprzerwana
Zatacza kręgi

Dekalog leży odłogiem

         Szkoda.

Bagienny odór wciąga
Zmienia myślenie

Wiesz, zbyt często Tam przychodzę

        Szukać

Ono Ci  t a k  urąga 

Swoim istnieniem

Zostawiasz je ku przestrodze?

       Pytam

 Lecz Ty nie odpowiadasz

Jak zawsze zresztą

A ja tak chcę wiedzieć

     Czekam

Gdzie ta miłosierna twarz
Gdzie jej ludzka treść

Oślepłam...?

Antyobraz

Nie jesteś przystanią
Która czeka 
Na tę jedną łódkę

Raczej portem
Przez który 
Przewija się ich tysiące

Nie jesteś oazą
Która obdarza 
Zbłąkanego wędrowca
Snem tak mu potrzebnym

Lecz ruchomymi piaskami
Które wciągają
Bez ostrzeżenia
I bezpowrotnie

Nie jesteś muzeum
Które otwarcie zaprasza
Swym obnażonym wnętrzem

Lecz labiryntem
z nicią Ariadny
Dyskretnie wplątaną w żywopłot

***

Siejesz zniszczenie
Lecz dajesz też ciepło
Zupełnie jak ogień

(Nie)winny gołąb

Wczoraj odkryłam
 w sobie sadystkę
A w szarym gołębiu -
Swoją ofiarę;

Zastanowiło mnie
Jak długo by trwało
Skręcenie mu karku;
I - czy morderstwo 
Poszłoby gładko;

Wtedy
Ogarnęła mnie dzikość
Gołębiego przerażenia
I niemal w szał wpadłam,
Istny szał niszczenia...
Niemal.

Bo nagle spiralę nienawiści
Ucięła myśl:
"Gołąb też stworzenie Boże
I też chce żyć".

Prawdziwi bohaterowie

Nie tacy są bohaterowie,
Jakimi zwykły je opisywać książki;
Inaczej widzą je oczy papierowe
Niż przenikliwy wzrok nieba;

Prawdziwi herosi
Są uwalani w błocie dziejów
I prześladowani przez liczne upiory.
A nie, zawsze wyraziści,
O nieskazitelnej broni;

Nie tak też wyglądają zwycięstwa,
Jak zwykły je opisywać książki;
Prawdziwe zwycięstwa 
Trwają ułamki sekund
A nie dni całe;
Zamknięte szczelnie w swej doskonałości.

Nie takie są zwycięstwa
I nie tacy są bohaterowie.